MAMY EURO I ŚMIERDZĄCE DWORCE

Niechcący w tytule nawiązuje do poprzedniej notki – cos sie ten smrodek za mna ciagnie ;)
Dzis wszyscy zyja jednym newsem – Polska i Ukraina beda organizowac EURO w 2012 roku. Swietna wiadomosc i prawdziwa radosc, z wielu wzgledow.
Mnie jako pasjonatce turystyki cieszy to, ze jest to znakomita okazja by wypromowac nasz kraj wlasnie jako dobre miejsce do odwiedzenia… nie mowiac oczywiscie o inwestorach z zagranicy. Wielu ludzi byc moze wreszcie zobaczy na mapie jak wyglada i gdzie lezy nasz kraj i jakich ma sasiadow. Na przyklad Ukraine :)

Jest tez wiele innych pieknych aspektow – wybudowane stadiony, drogi, hotele, sklepiki, restauracyjki, ulepszenie istniejacych – pracownicy, pracodawcy juz zacieraja raczki. Marketingowcy tez, bo ile kasy zarobia na promowaniu okreslonych produktow zwiazanych z Mistrzostwami, tego nawet ja, przy calej bujnosci mojej wyobrazni, nie potrafie sobie uzmyslowic.

Taki na przyklad Dworzec Centralny w Warszawie. Obraz nedzy i rozpaczy. Ten dworzec moglby byc w jakims mniejszym, mniej istotnym dla ruchu krajowo-miedzynarodowego miescie (jakos bysmy to przezyli), ale nie w STOLICY Polski… Wyglad dworca jest moim zdaniem o tyle istotny, ze wiele osob przyjezdza do Warszawy tylko po to, by przesiasc sie w drodze do jakiegos zupelnie innego miejsca. Innymi slowy: traktuja go tranzytowo :)
Na przyklad moja skromna osoba: jestem z Poznania a w Warszawie bywam w glownie po to, by zalatwic sobie wize do Turcji, albo jest to moj przystanek w drodze za granice. Jesli zalapie sie na Intercity (i mam szczescie, ze mnie na to stac), jedzie mi sie super (elegancja francja). A potem trafiam na Centralny i odechciewa mi sie zyc. Wszystko smierdzi. Wszystko sie lepi. Jest brudno, szaro, ponuro. Nawet jesli na dworze pelnia wiosny i sloneczko oraz cwierkajace ptaszki.

Opisze to na przykladzie z zycia wlasnego wzietym. Wracalam z Maroka do Polski. Ladujemy w Warszawie w Wielkanocna Niedziele.
1. Wychodze z samolotu, podjezdzamy autobusem pod lotnisko.
2. Nastepuje kontrola paszportowa, jest czynne jedno okienko, ustawia sie kolejka.
3. W tym samym czasie oprocz naszego wyladowal jeszcze jeden samolot, wiec kolejka robi sie DLUGA.
4. Za odprawa paszportowa na tasme wyjezdzaja bagaze, ktorych my, jako czekajacy z paszportami przed bramka, nie mozemy jeszcze odebrac. Atmosfera robi sie nerwowa.
5. Na szczescie otworzono drugie okienko ;)
6. Kolejka i tak posuwa sie niemozliwie wolno.
7. W koncu zostaje skontrolowana, lece do tasmy z bagazami. Tasma jest malutka, w koncu to malutki terminalik Etiuda, ktory zbudowano chyba na przekor faktowi, ze samolotow jest coraz wiecej i ludzie lataja coraz czesciej (logiczne wydawaloby sie ze powinny byc budowane duze lotniska)
8. Tasma z bagazami jest otoczona grubym kordonem ludzi, kazdy czeka na swoja walizke, wszyscy przepychaja sie szukajac swojej, a przeciez tasma ciagle jedzie.
9. Gonie swoja walizke, bo kiedy jestem tuz przy niej, droge zagradzaja mi inni ludzie
10. Po zrobieniu 3 okrazen wreszcie lapie walizke, a to dlatego, ze tasma stanela (zepsula sie).
11. Wychodze z hallu bagazowego, wprost na tlum ludzi oczekujacych na tych, co przylecieli. Nie ma zadnej tasmy odgradzajacej ich ode mnie, wiec wszyscy chodzimy sobie po glowach.
12. Wydostaje sie z lotniska, ide w kierunku przystanku autobusowego, oczywiscie krawezniki nie sa przystosowane do walizek na kolkach, ktore ma 90% podroznych :)
13. Czekam na autobus. Nie mam biletu, i nie ma gdzie kupic (swieta- zamkniete)
14. Przyjezdza autobus a kierowca mowi, ze mnie nie zabierze, bo nie sprzedaje biletow.
15. Przyjezdza po 10 min. nastepny – na szczescie on ma bilety.
16. Docieram na centralny. Na szczescie nie jestem sama; sprowadzenie dwoch walizek ze schodow (wszedzie tylko schody) zajeloby mi samej mnostwo czasu i energii.
17. Bladzimy w korytarzach pod dworcem (zawsze mi sie myli jak dokad dojsc), szukajac przechowalni bagazu.
18. W jednym upatrzonym przez nas schowku przechowalni siedzi bezdomny. Idziemy dalej.
19. Udaje sie znalezc niezajety schowek ;)

Reszte czasu mozna na Centralnym spedzic krazac korytarzykami i zajadajac sie kuchnia turecko-arabska (tak dla odmiany). Smierdzi okropnie, a poniewaz sa swieta, trudno znalezc jakiekolwiek otwarte miejsce zeby usiasc i wypic cos w przyjemnej atmosferze. Mijaja nas bezdomni i policjanci, szemrane towarzystwo zaczepiajace, bo dla nich takie miejsce jest idealne – nie dziwie sie.
Mnie osobiscie najbardziej wkurzaja wszechobecne schody, a dokladniej brak podjazdow dla walizek na kolkach. I ta szarosc. Brud, smrod, ubostwo. I na koniec to, ze nie ma na tak duzym Dworcu poczekalni, albo jakiejs czystej-i-ladnej baro-kawiarni czynnej takze w swieta…

Wizytowka Polski dla np. cudzoziemcow, ktory sa w Warszawie tylko po to, by przesiasc sie na inny samolot/pociag – genialna.

Gdyby Euro cos zmienilo, byloby super.
Ale – jak mi sie wlasnie przypomnial poznanski napis na murze – „Gdyby wybory cos zmienialy, juz dawno bylyby zakazane” ;)