POLSKA AJ LOW JU

Biuro moje współpracuje z kilkoma hotelami w Alanyi. Co tydzień do każdego z nich przywozimy nowych turystów i zabieramy na lotnisko starych. Czasem do danego hotelu trafia 15 osób, czasem 40, czasem 8.
Jest jeden hotel, który ze względu na swoje szczególne walory jest cotygodniowo odwiedzany przez największe ilości Polaków z mojego biura. Blisko centrum, blisko morza, dobry, a niedrogi, dla rodzin, dla samotnych, dla starszych i młodszych. Fakt, wyjątkowy – jak na swoje 3* które w Turcji wyglądają różnie (na ogół gorzej niz w Europie).

Z hotelem współpracujemy od czerwca. Moja pierwsza wizyta w nim była niepewnym badaniem terenu – co może się kryć w tych 3 gwiazdkach. Okazało się, że wiele dobrego. Obsługa biegała za gośćmi pozdrawiając w ich języku, sprawiając wrażenie, że świetnie się bawią pracując. Coś nowego na tle wielu innych hoteli, w których zestresowani i sterroryzowani kelnerzy z plamami od potu na plecach biegają bojąc się nagłej wizyty menedżera.

Przyjechała pierwsza mała grupka Polaków. Za tydzień następna. I następna. Coraz większa. W końcu dobiliśmy do regularnej liczby kilkudziesięciu osób, i tak jest co tydzień.

Pewnego dnia podeszli do mnie kelnerzy i zaczęli dziękować.
Za co? – pytam zdziwiona.
Za polskich turystów – odpowiadają rozpromienieni ;)

I faktycznie, kiedy przeanalizowałam co się w hotelu dzieje, faktycznie stwierdziłam, że mogą być wdzięczni:
– co tydzień przyjeżdżają młode wolne dziewczyny, które można podrywać
– a pilotka (czyli ja) będzie potem pomagać w pisaniu smsów do tych dziewczyn
– co tydzień przyjeżdżają rodziny z dziećmi, a Turcy kochają dzieci
– rodziny siedzą całymi dniami przy stolikach i basenie, piją, jedzą, lulki palą, dzieci uganiają się wokół stołów
– ponieważ od 10 rano Polacy piją piwo i inne alkohole, są luźni, zrelaksowani i uśmiechnięci, skorzy do dowcipkowania i zabawy, a hotelowi kelnerzy uwielbiają dowcipkowanie i zabawy
– zadowoleni goście dają obsłudze napiwki, robią sobie z nimi zdjęcia
– kelnerzy zaczynają uczyc się polskiego, co tydzień i zasób słów się powiększa, a mottem każdego posiłku są słowa kucharza „I love you Polska”(kucharz z obrączką na palcu podrywa co tydzień inną Polkę, w każdej się zakochuje, robi im śniadania na plaży, ale jakoś nikomu to nie przeszkadza)

Do mnie na początku byli nastawieni jak do zwykłego rezydenta, normalnie, zawodowo. W miarę przyjazdu kolejnych grup robią się coraz milsi i milsi. Co tydzień pytają z niepokojem, ile osób przyjedzie. Początkowo podczas posiłku w hotelu brałam sobie wodę do stolika, bo resztę napoi miałam płatną. Potem okazało się, że wszystko stało się dla mnie bezpłatne, a kelnerzy sami biegają za mną, czy czegoś się nie napiję.

Całkiem sympatycznie, prawda?

A dlaczego?
Bo wszyscy moi goście w tym hotelu mają system all inclusive (napoje i jedzenie bezpłatne przez cały dzień). Konsumują więc ile wlezie, i zostają im pieniądze na napiwki, których nie skąpią. Konsumują ile wlezie, i są najedzeni, napici, w humorach.

Dzisiaj z hotelu wyjeżdża kilkadziesiąt osób. Już widzę te pożegnania. Ale nie szkodzi – w nocy nowa grupa – kolejne kilkadziesiąt…