DOBRA KOBIETA

Pewnie zastanawiacie się, co się stało Skylar, że nie pisze. Mimo, że obiecała. Cóż. Jestem obecnie bardzo zajęta. Nie tylko pracą. Poza spotykaniem się z rozmaitymi nieoficjalnymi fanami/fankami bloga, mam też na głowie zbawianie ludzkości. Szukam znajomym pracy, odpowiadam na maile, wysłuchuję nie kończących się wypowiedzi gadatliwych koleżanek. Ratuję też z opałów (czytaj: pomagam w ucieczce byłej pracowniczce pewnej mafijnej turecko-polskiej firmy, udostępniam kawałek podłogi, załatwiam nową pracę; zresztą nie pierwszy raz…). Król Kukurydzy stwierdził wręcz, że mój blog powinien dostać znaczek UNICEFu. Nie, żebym się chwaliła, że jestem taka wspaniała. Przeciwnie – właśnie muszę odpowiedzieć na pierwszą w moim życiu reklamację złożoną na moją osobę przez jedną z turystek…

Tak czy siak, w głowie mam bałagan. A bałagan w głowie, jak wiadomo, nie sprzyja pisaniu. Myśli się kłębią, z uszu wylatują strzępki papieru samokopiującego, nie jestem w stanie nic napisać. Muszę się po prostu zrelaksować psychicznie – w tym, niestety, mam trochę zaległości.

Ale o tym, i o innych sprawach, następnym razem. Póki co – wybaczcie. Jest godzina 20:44 czasu lokalnego, wysmażyłam odpowiedź na reklamację, pracuję od 10 rano bez przerwy, nie jadłam i nie piłam nic od 12.00, co zakrawa na kompletny idiotyzm. Mam na sobie firmowy uniform, i soczewki kontaktowe, które chyba wpadły mi już na drugą stronę gałek ocznych. W firmowej torbie 10 kg dokumentów i pusta butelka wody mineralnej. Chyba łatwo zrozumieć więc, że nie mam nastroju na pisanie o tureckiej bogatej kulturze, o fantastycznej muzyce, filmach, bo nawet nie mam czasu na oglądanie i słuchanie. O obyczajach, które jak zawsze, nieustannie mnie zaskakują. I o języku, którego używanie to dla mnie ogromna frajda.

Ale – jak to było akapit wyżej – o tym, i o innych sprawach, następnym razem. Insallah.