W SZCZYCIE SEZONU

W szczycie sezonu na nic czasu nie ma. Jakby się tak cofnąć do historii moich notek, to zawsze gdzieś w lipcu-sierpniu zwalniam tempo pisania i publikowania. Wprost proporcjonalnie do tego, co dzieje się w realnym życiu. Zawirowanie i zamieszanie. Praca, praca, praca. Brak wolnego dnia albo chociaż popołudnia. Do tego od paru dni panują już prawdziwie alanijskie upały, pocimy się wszyscy jak myszy i marzymy o basenie, który jest wydawałoby się tak blisko (przy domu) ale jednak nieosiągalny. Temperatura oscyluje w granicach 40 stopni, a wilgotność to około 70% i pewnie wkrótce wzrośnie. Człowiek nie ma nawet ochoty niczego konkretnego zjeść. Posiłki to przede wszystkim soczyste kawałki arbuza i melona oraz lodowata cola :)
Od gorąca bardziej niż zwykle chce się spać (i nie chce pracować). Do tego jeszcze nie ma kiedy nadrobić zaległości powstalych podczas prowadzonych przeze mnie wycieczek (a tak, zdarzyło się parę razy wyrwać z biura). Ponadto muszę przyznać, że za wcześnie cieszyłam się już, że moja obecna praca jest spokojna i dużo mniej stresująca. Nie mówiąc już o spodziewanym braku nocnych czy wczesnoporannych telefonów.
Wszystko to występuje w normalnym zakresie, do którego zdążyłam się przyzwyczaić jako rezydentka. A to się autobus spóźnił, a to kierowca nie zna hotelu, a to nie może znaleźć się z turystami i w końcu rezygnuje i jedzie bez nich… Stara śpiewka, klasyczne tureckie numery. Zawsze dziwię się, że mam tendencję do spania jak „kamień” – nic mi nie przeszkadza, i nic nie budzi. Za wyjątkiem sygnału przychodzącego SMSa na moją komórkę – budzę się od razu, choćby to był środek nocy… Ot, taki fenomen ;)

W najbliższym jednak czasie mam nadzieję ponadrabiać wszystkie zaległości. Zaczęłam od zakupów :) w końcu będąc współautorem książki i osobą już (jednak!) nie bardzo anonimową trzeba jakoś wyglądać. Kolejnym krokiem będzie fryzjer (a co!).

Na szczęście ubrania schną bardzo szybko, więc z regularnym praniem nie ma problemu. Zabrałam się też za tępienie mrówek w mieszkaniu (normalne w Alanyi) – i efekty utrzymują się już trzeci dzień. Następnie zrobię porządki na komputerze, umieszczę świeżo zrobione zdjęcia w osobnych folderach, skasuję stare maile i odpiszę na nowe. A potem przeczytam wszystkie polskie czasopisma, które leżą u mnie na półce od dwóch miesięcy.

A za kilka dni – oczywiście – umieszczę nową notkę ;) Będzie typowo zdjęciowa, a temat… wyjątkowy. Będąc ostatnio w Kapadocji miałam okazję po raz pierwszy w życiu lecieć balonem! Relacji spodziewajcie się w okolicach weekendu.

W międzyczasie, film o Alanyi, który znalazłam na facebooku. Oglądając go jestem naprawdę pod wrażeniem uroku tego miasta, ba, wręcz dumna, że przyszło mi tu mieszkać. Jak dużo może zrobić umiejętne kadrowanie i parę dobrych ujęć! :) Zobaczcie sami:

alanya-2013-triatlon-tanitim-filmi-hq.html

PS. W tym całym zamieszaniu zapomniałam napisać o książce. Można ją zobaczyć i dotknąć, a słyszano także o osobach, które ją już przeczytały :)