ZNAD DYNIOWEJ ZUPY

Przez te półtora tygodnia od ostatniej notki wydarzyło się parę mniej lub bardziej ważnych rzeczy. M.in. uczestniczyłam w polskich rodzinnych – i nie tylko -spotkaniach, obchodziłam w pokojowym i radosnym stylu Imieniny Ulicy Św. Marcin w Poznaniu (alternatywnie w stosunku do Święta Niepodległości w pozostałej części kraju, np. Warszawie ;)), narobiłam trochę zakupów, poszłam do kina na „Służące” (świetne, polecam!), kupiłam bilet do Turcji, wylądowałam w Antalyi z wysuniętym podwoziem (czego mi życzyli wszelcy bliżsi i dalsi znajomi). A ponadto, o czym nie można zapominać – dzięki polskim wakacjom i niekoniecznie tylko polskim smakołykom przytyłam dobrych parę kilo.

Jestem więc teraz w Alanyi, lekko zachmurzonej, ale na polskie warunki oczywiście ciepłej (choć Turczynki uparcie chodzą w kozaczkach a turyści ze Skandynawii w rybaczkach). W ramach diety gotuję zupę z pysznej, zakupionej dziś na bazarze dyni.
Gdzieś „po drodze” skończyłam 31 lat, czego postanowiłam nie ukrywać, w końcu w dzisiejszych czasach ukryć się nie da – a tym bardziej, że 30-tka była całkiem udana. Wnioskuję więc, że z roku na rok będzie coraz fajniej ;)
Mój przyjazd do Turcji przypadł akurat na jeszcze jedno ważne wydarzenie – w ciągu kilku dni ma być wprowadzony nowy przepis o wojskowej służbie zastępczej dla tych, którzy z rozmaitych względów nie chcą czy nie mogą jej odbyć. Wiadomość zaiste doniosła i zaskakująca – wcześniej raz na jakiś czas wspominano o tym w mediach, ale nigdy na serio. A tu nagle okazuje się, że prace są na ukończeniu.
Nagle w okolicy okazało się więc, że dużo osób nie chce iść do wojska i odetchnie z ulgą… wcześniej mało kto odważyłby się coś takiego przy innych Turkach powiedzieć (no, chyba że w zaufanym gronie).
O ostatecznych decyzjach napiszę na pewno w którejś z następnych notek, jest to bowiem temat niezwykle ciekawy i frapujący.

(po półgodzinie)

Po konsumpcji dyniowej zupy – która wyszła bardzo smaczna – postanowiłam notkę ubarwić jeszcze paroma stambulskimi ujęciami. A co! :)

Obfotografowany tramwaj na Istiklalu.
Kot na wystawie sklepiku vintage – stambulska klasyka

Same witaminy! ;)

Z cyklu napisów na murze: Czy jesteś morzem czy portem? Dopisana odpowiedź: „Oceanem”

Bosfor raz jeszcze.

Sprzedawca szczotek na Kadikoy.

Dzielnica Moda.

Jednen z wielu pięknych 'obrazów’ w tunelach kolejek podziemnych.

Rybacy w akcji na Ortakoy.

Simity (obwarzanki) są w porządku.

Starszy dziadek i morze.

Pociągi pod specjalnym nadzorem ;)

Kot za burtą! Burgazada.

Dla odmiany kot w przybraniu jesiennym.

Urocze domki na wyspie Burgazada.

I znów koty, tym razem w roli strażników domu.

– Wskoczyłeś na moje miejsce!
– Nie, to ty na moje…

Sprzedawca wyciskarki do soku z cytryny za jedną lirę – cieszący się wielkim powodzeniem na promie prezentuje swoją cudowną machinę ;)

Fast food po stambulsku, czyli coś, czym nigdy nie przestanę się zachwycać: łodzie z balik ekmek (buła z rybą) w przystani Eminonu jak widać bije rekordy popularności. Proste i pyszne.