Zrobiło się ciepło. Tak naprawdę ciepło, bez żartów. W słońcu można rozbierać się do krótkiego rękawka, powiem więcej: założyłam dziś letnie buty i to bez skarpetek!
Taka pogoda była motywacją, by popracować jak najintensywniej od rana, aby móc pozwolić sobie na plażową przerwę. W pełni na nią zasłużyłam, i spędziłam bite dwie godziny grzejąc się w słońcu i czytając książkę, w przerwach pstrykając perfinie i z ukradka zdjęcia niczego nie spodziewającym się ludziom.
Tak na marginesie chciałam zaznaczyć, że każde moje wyjście na plażę okupione jest stresem w postaci zaczepiających chłopaków w wieku 17+, wołających „Hallo” i usiłujących się (bezczelne wyjątki) przysiąść. A jeśli wyjdę z koleżanką/koleżankami, jest jeszcze gorzej. Najgorsi są ci, którzy siadają kilka metrów dalej, włączają romantyczne piosenki z telefonu i po prostu się gapią. Zastanawiam się jak ich przepłoszyć tak, żeby w ogóle się nie zbliżali (bo jak podejdą, odstraszam ich udawaniem wrednej naburmuszonej Turczynki). Może Wy macie jakieś sposoby? ;)
Plażowe kontrasty: Para cudzoziemska i para miejscowa.
Czas wykorzystany produktywnie: biegacz.
Godzina 16:02, robotnicy już poszli do domu (oczywiście). Ale trzeba przyznać, że nasza dzielnica/wioska będzie w tym roku wyglądała pięknie. O ile oczywiście robotnicy zdążą na czas!
Fotografia plażowa klasyczna.
Czyżby wagarowicze?
Pierwsza amatorka kąpieli. Warto zaznaczyć, że woda jest naprawdę ciepła.
Koparka kontra turyści.
Turek buduje zamki na piasku.
Dziewczyny podczas relaksu.
Król Rybak.
<
A to ja: ciesząc się pięknym dniem i słońcem, z wyciągniętymi białymi jak mąka nogami, czytam biblię próżniaków XXI wieku pod tytułem „Jak być leniwym” – przy okazji polecam, znakomita książka :)
Mam nadzieję, że Wasz dzień też był udany? W końcu jutro oficjalna wiosna, a sam fakt, że nadchodzi poprawia humor, prawda? A zatem wiosny za oknem i w sercach Wam i sobie życzę ;)
