Opis
Poznajcie Turcję, o której nie przeczytacie w przewodnikach: życie codzienne i od święta Turków z różnych zakątków kraju. „Turcja. Półprzewodnik obyczajowy” to zabawna, pouczająca i niezwykle wciągająca książka o tureckich obyczajach napisana przez dwie Polki, mieszkające w różnych rejonach Turcji, obracające się w różnych środowiskach: jedna w Stambule, druga w śródziemnomorskiej Alanyi. Część tekstu pochodzi z popularnych blogów, które piszą od wielu lat. Autorki: Agata Bromberek, Agata Wielgołaska
Książkę sprzedajemy samodzielnie. Nie korzystamy z usług dystrybutorów, wielkich wydawnictw, korporacji. Książkę wydałyśmy same i na własny koszt korzystając ze wsparcia życzliwych nam osób. Dziękujemy za wydatne wsparcie Fanów, Czytelników i Przyjaciół. Wiedzieliśmy, że możemy na Was liczyć! :)
Pierwsze drukowane wydanie naszej książki ujrzało światło dziennie w roku 2011 i sprzedało się całkowicie. Drugie wydanie z poprawkami i nową piękną okładką ukazało się w 2015 roku i sprzedało pod koniec roku 2018.
Uwaga techniczna:
Jeśli będziesz mieć jakiekolwiek problemy z dostępem do pliku lub jego obsługą, prosimy o kontakt.
Spis treści:
.0. Wstęp NA WEJŚCIE, CZYLI MERHABA
• 1.1. Agata kontra Agata, czyli dwa tureckie początki
Początek stambulski: Bosfor i tylko Bosfor
Początek śródziemnomorski: w cieniu palm
• 1.2. Turcja dla początkujących, czyli mały szok kulturowy
• 1.3. Na mapie i w statystykach
• 1.4. Tureckie specjały
• 1.5. Bez czego żyć nie mogą. O nałogach
• 1.6. Mój Stambuł, czyli życie Agaty W. w tureckiej metropolii
• 1.7. W poszukiwaniu utraconego Wschodu
• 1.8. Moja Alanya, czyli jak się mieszka Agacie B. na Tureckiej Riwierze
HALK. TURCY W SPOŁECZEŃSTWIE
• 2.1. Rozmowy niekontrolowane. Kultura gadania
• 2.2. Ja, czyli my. O tureckim kolektywizmie
• 2.3. Kto rządzi Turcją, czyli polityczny surrealizm
• 2.4 Turecki konformizm, czyli nie wychodź przed (wojskowy) szereg
• 2.5. Turecki islam, temat niełatwy
• 2.6. O tym, jak wygląda Ramazan w Turcji
• 2.7. Turcy inaczej. O odmieńcach i tolerancji
HAYAT İŞTE. TURCY NA CO DZIEŃ
• 3.1. Oko proroka. Kilka uwag o magicznym koraliku
• 3.2. Afiyet olsun, czyli Turcy przy stole
• 3.3. W domowych pieleszach
• 3.4. Rodzina po turecku
• 3.5. Rodzinne rytuały
• 3.6. Jak się ubierają. O ciuchach
• 3.7. Dbanie o higienę i wygląd u Turków płci obojga
• 3.8 Petent po turecku, czyli jak się załatwia sprawy
• 3.9. Turek korporacyjny a zrelaksowany
• 3.10. W świecie biurowych obowiązków
• 3.11. Turków ambiwalentny stosunek do zwierząt
• 3.12. Królowie mediów. O telewizji, muzyce i reklamie
• 3.13. Jak się bawią młodzi Turcy – z małym dodatkiem o tańcu kolbastı
• 3.14. Piłka nożna, czyli Fener, Galata i reszta świata
• 3.15. Onun arabası güzel, şoförü da özel, czyli ruch drogowy
• 3.16. Szerokiej drogi. Polska kobieta za tureckim kółkiem
BALLADY I ROMANSE. KOBIETY, MĘŻCZYŹNI, UCZUCIA
• 4.1. Kobiety okiem kobiety
• 4.2. Stereotypowo, czyli honorowy Turek i królewna Turczynka
• 4.3. Zazdrość oswojona, czyli o miłości z przymrużeniem oka
• 4.4. Polska powściągliwość i turecki temperament
• 4.5. Skąd się biorą Polki w Turcji
• 4.6. Wakacyjne kochanie. Miłość w warunkach cieplarnianych
TURCJA W PRAKTYCE – PORADNIKI
• 5.1. Jak się poruszać po Turcji
• 5.2. Pazarlık, czyli taka cena tylko dla ciebie
• 5.3. I’m an Englishman in Istanbul, czyli kariera nauczyciela
• 5.4. Evimde, czyli wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej
• 5.5. Życie rezydenta. O urokach pracy pod palmami na Tureckiej Riwierze
• 5.6. Türkçe – pomiędzy c z ogonkiem a i bez kropki
• 5.7. Jak uczyć się tureckiego samodzielnie? Porady dla początkujących
6.0. Zakończenie
Ewelina –
Książka jest super. Trzeźwe i obiektywne spojrzenie na Turcję. Jestem zachwycona.
Agnieszka –
Wspaniała książka. Serdecznie polecam! :)
Agnieszka –
Wspaniała książka, bardzo ciekawe treści, przepiękne fotografie. Serdecznie polecam! :)
Józef Kosk –
Oswajanie świata przez kobiety
Dotychczas poznawałem świat oczami podróżników mężczyzn. Boso przez świat -W. Cejrowskiego itp. Kiedyś w Gazecie Wyborczej znalazłem adres bloga Eli Sidi, a poprzez niego odkryłem książkę „Izrael oswojony”. Podobną drogą doszedłem do „Półprzewodnika obyczajowego”. Książki o Turcji. Poprzez kawę po turecku dotarłem na YouTubie do tur- tur bloga. I.. wsiąkłem. Wiele spraw musiało poczekać. Przedstawianie życia w Alanyi było tak fascynujące, że przeszukiwałem youtuba całymi wieczorami. Nie żałuję, gdyż „poznałem” kilka całkiem interesujących osób, które mają czas, chęci, tematy do przedstawienia innym. Wiele ich poglądów na ludzi, społeczeństwo było mi bliskich.
Aby szybciej poznać sposób widzenia Turcji przez Polki „przeczytałem” Pólprzewodnik, a raczej pozwoliłem się ukołysać uroczym głosem jednej z autorek, która przeczytała mi całość. Jest w tej książce mnóstwo informacji o życiu w tym dużym kraju. Wiele z tych informacji wywróciło schematy jakie miałem o mieszkańcach Turcji, które to schematy opierałem o informacje nt. emigrantów tureckich w Europie . Również informacje o życiu w Arabii Saudyjskiej i in. nie zachęcały do poznawania muzułmanów. Czytając Półprzewodnik konfrontowałem widzenie życ ia społecznego w Turcji z podróżami hr H. Ciecierskiego („Pamiętniki”) z początków wieku XX. Okazuje się, iż w niektórych dziedzinach daleko nam do Turków. Zazdroszczę np. Turkom organizacji służby zdrowia (temat nie bezpośrednio z książki). Życzliwość autorek do ludzi w ogóle, w tym i do Turków pozwala na zaakceptowanie różnic między nami (Polakami i Turkami) Pozwala poznać ich historię, życie społeczne. Autorki wprawdzie zastrzegają, że żyją w miejscach, które nie są całą Turcją ( albo i w ogóle nie są podobne do Turcji)i podkreślają subiektywność swoich obserwacji. Niemniej wydaje się, że czytając Pólprzewodnik całkiem dużo dowiadujemy się o mieszkańcach całej Turcji. Wady ich są przedstawione na tyle życzliwie, że raczej zachęcają do zwiedzenia tego kraju, a nawet … zamieszkania. Po przeczytaniu Półprzewodnika, przynajmniej wiemy z kim mamy do czynienia obcując z mieszkańcami, jak należy się zachować, by nie urazić gospodarzy, jak zrozumieć ich zachowania, co może okazać się trudne np. ze względu na różnicę w gestach.
Nie znalazłem w książce informacji o „sprawach ostatecznych” tzn. śmierć, obrządki z tym związane, cmentarze itp. Na pewno są spore różnice w tym względzie w kulturach Polski i Turcji. Być może w wieku autorek nie jest to istotny temat. Ale w następnym wydaniu proszę o uwzględnienie tych tematów.
Zachęcam gorąco do przeczytania „Turcja. Półprzewodnik obyczajowy” Tytuł jest mylący, bo jest to całkiem kompletny przewodnik. Chyba, ze „pół” oznacza podzielenie przewodnika na dwie pracowite autorki.