DZIĘKUJEMY

Piątek. Jak zwykle udaję się do hotelu (opisywanego we wcześniejszej notce) po dyżurach, na lunch.
Podbiega kelner.
– Smacznego, abla*, co tam słychać? Wszystko dobrze? Jesteś już zdrowa?
– Jestem, jestem, dzięki – przytakuję pomiędzy jednym kęsem wybornej kwaśnej czerwonej kapusty a drugim.

Odbiega. Po paru minutach przybiega znowu:
– Czy ja już ci dziękowałem za poprzedni tydzień?
– Chyba nie – śmieję się nie do końca wiedząc o co chodzi.
– To dziękuję! Dziękujemy ci bardzo naprawdę, abla.

Dziękowanie dotyczyło polskich turystów ;)
Co prawda to nie ja sprzedaję Polakom wyjazdy do Turcji i do tego własnie hotelu ale słowa te trafiaja do mnie, jedynej przedstawicielki biura ;)
Miło wiedzieć, że nie w każdym miejscu na słowo „turysta z Polski” reaguje się krzywą miną, co znałam z poprzednich sezonów.
Miło wiedzieć, że słynny hotelowy kucharz mówi:
„Gdybym wiedział że Polki są takie fajne, nigdy nie żeniłbym się z Turczynką. I co ja mam teraz zrobić?”.

No i co ma zrobić? Biedny chłopak, doprawdy ;)

Pozdrawiam wszystkich i ja też dziękuję – bo jak słyszę takie rzeczy to od razu mi się lżej robi i zapominam to, co złe – a wtedy bardziej lubię swoją pracę – a wtedy się relaksuję – a wtedy jestem szczęśliwa – a wtedy jak mi się chce to mam ochotę coś napisać na bloga ;)

*) abla – oznacza siostrę. Starszą. Tak niestety mówią do mnie Turcy ;) Powiedzmy że jest to wyraz szacunku. Do facetów mówi się abi – bracie.
Za to tytułowanie lubię ten język – te wszystkie „bracie”, „siostro”, „przyjacielu”, „moja piękna”, „cukiereczku”, używane w stosunku do znajomych z pracy… :)