W GRUDNIU PO POŁUDNIU

Za oknem mróz skrzypi. W tej chwili, w niedzielny wieczór, różnica temperatur pomiędzy moim rodzinnym (najpiękniejszym w Polsce) miastem Poznań a Alanyą wynosi… uwaga… 35 stopni. Chcemy się nieco ogrzać (chociaż herbatka z cytryną czy grzane wino spełniają swoją funkcję)?
Zajrzyjmy do grudniowej Alanyi:

W połowie listopada odbyło się jedno z niewielu kulturalnych wydarzeń w mieście Alanya. Coroczny Festiwal Rzeźby, w którym wzięli udział artyści z różnych krajów – także i jedna rzeźbiarka z Polski. Po zakończeniu festiwalu szare marmurowe efekty ich pracy można było oglądać w porcie – za jakiś czas pewnie trafią w różne miejsca miasta, wzorem tych z lat poprzednich. A oto kilka przykładów:

Kot czy człowiek? Jako kociara najpierw widzę kota.

Człowiek stojący na głowie, tudzież upadły anioł.

Tematycznie dopasowana: łódka, w której na dodatek można usiąść. I popłynąć.

A to zeszłoroczna rzeźba: okienko na port. Od niedawna w okienku widać nową latarnię.

O, właśnie tą latarnię.

Moja ulubiona rzeźba, autorstwa Syryjki: Trzy urocze słoniki. Na szczęście.

To już inna ciekawa alanijska inicjatywa. System miejskich rowerów. Wypożyczyć je można w jednym z wielu zautomatyzowanych punktów, takich jak powyższy. Punkty widać wzdłuż całego miasta (od Dinek po Oba). Wystarczy uiścić drobną opłatę (kartą kredytową), by korzystać z dwóch kółek, a jak się zmęczymy – przypiąć rower w dowolnym punkcie.

Portowa ciuchcia. Tylko dla małych dzieci (duże się nie zmieszczą) :)

Posezonowa promocja. Rejs statkiem za 4,99 euro. Jako prawdziwa Polka i Poznanianka zastanawiam się, czy mają tego 1 eurocenta reszty….

W tej łódce najwyraźniej urzędował jakiś Burak.

Też posezonowo: basen.

Pierzaste chmury i pierzasta palma.

Portowy obrazek wersja 1

Portowy obrazek wersja 2

Portowy obrazek wersja 3

(wytłumaczenie AŻ TRZECH portowych obrazków: ja po prostu uwielbiam morze – w każdej wersji. A porty szczególnie. Małe łódeczki, zapach soli i ryb, sieci rybackie i plotkujących starszych kapitanów. I mogłabym tak siedzieć w porcie godzinami, robić zdjęcia i pić herbatkę czy kawkę).

To właśnie ja – Skylar – we własnej osobie i w porcie. Jak widać humor mi tego dnia dopisywał (pewnie z powodu świadomości, że grudzień w Alanyi jest fotogeniczny)

A tu się proszę Państwa motocykle wzorem ich właścicieli grzeją w popołudniowym słońcu.

Podczas robienia tego zdjęcia targały mną wyjątkowe emocje:
– O, nie! Para, morze, piasek i łódka w tle! Wzór romantycznego ujęcia!
(po chwili ustawiając aparat)
– Co ten facet tak rysuje? W sumie idealnie by było jakby ten facet narysował serce.
(facet rysuje serce, ja pstrykam)
– O nie! No to jeszcze niech ją pocałuje!
(facet całuje dziewczynę).
– No teraz to już muszę wrzucić to zdjęcie na bloga.

Gwoli ścisłości: para jest turecko-turecka, czyli tak jak bozia przykazała.

Przed świętami jeszcze coś do Was napiszę.
Uściski przesyłam zza grubego golfu.