NADRABIANIE ZALEGŁOŚCI

Oh, wygrzebuję się pomalutku z zaległości. Przynajmniej takie mam zamiary. Bo nagle, zupełnie nie wiedzieć kiedy, stan uroczego acz zdecydowanie zbyt długiego bezrobocia, słodkiej bezczynności, powolnych śniadanek i nieustannego relaksu zamienił się w gonitwę, załatwianie, notowanie, dzwoniące telefony i noszenie ubranek firmowych.

Wydawało się, że wszystko rozkręca się powoli, jak to przed sezonem. Najpierw spokojne wizyty w biurze, kompletowanie dokumentów do pracy, wizyty w hotelach, potem już coraz szybsze, to trzeba wydrukować, olaminować, wpiąć, zredagować i opisać. I już jest wieczór! Znowu!

A potem już pierwsi goście, spotkania informacyjne, pierwsze wycieczki – i nagle jesteśmy znów w jak dobrze znanym kołowrotku, w systemie odliczania od środy do środy (dzień przylotu i wylotu samolotów z Polski). Znowu…

W międzyczasie jeszcze się przecież przeprowadziłam, co oznaczało przetarganie całego dobytku z punktu A do punktu B, co więcej, dobytek okazał się dość pokaźny (nazbierało się trochę przez te miesiące coraz bardziej „stałego” pobytu).

Do tego, żeby jeszcze było weselej, w Alanyi odbył się Festiwal Kultury i Turystyki, który zawsze wychwalam pod niebiosa, bo piękna to i sympatyczna inicjatywa, w mieście dużo się dzieje, i grają dobrą muzę. Tym razem głębokie wzruszenia spowodowały dwie sprawy: Dni Polskie w ramach festiwalu (np. krakowiaczki jedne, Polacy z Wodzisławia Śląskiego – miasta partnerskiego Alanyi, barszczyk i pierogi którymi częstowano Turków), i niedzielny koncert M.F.Ö. czyli bardzo popularnego od lat 80. i świetnego zespołu pop-rockowego.

A wczoraj to już z kolei czarny poniedziałek. Nie dość, że (znów) zginęli tureccy żołnierze, to statki wiozące pomoc dla Strefy Gazy zostały zaatakowane przez Izrael. Statek płynął z Turcji, na pokładzie było bardzo dużo Turków – i też ostra krytyka tego aktu przez Turcję jest raczej oczywista. W mediach w tej chwili nie mówi się o niczym innym, ba, turecka młodzież umawia się na marsze bojkotujące Izrael, a turystom izraelskim odradza się podróże do Turcji (dotychczas co tydzień w Alanyi cumowały dwa wielke pasażerskie statki z Izraela właśnie).
Wiem to wszystko, bo miałam „przyjemność” śledzić wiadomości telewizyjne ze szpitala, gdzie, zupełnie z zaskoczenia, zostałam hospitalizowana. Ot, zatrucie pokarmowe, które nie pozwoliło mi normalnie funkcjonować. Ale to było wczoraj.
Dzisiaj jestem więc bardzo wzmocniona i podbudowana odżywczym serum, które w dużych ilościach zostało mi zaaplikowane dożylnie (w Turcji serum stosuje się niemal na wszystko – ale – to wiem po sobie – pomaga :)). I wracam do aktywności.

Jutro znów bieganina – w końcu środa. Potem czwartek i piątek – kolejne dni bieganiny. W sobotę lub niedzielę powinno być spokojniej; obiecuję umieścić piękne zdjęcia z Festiwalu.

PS. A wszystkim mniejszym i większym Dzieciom życzymy nieustannego dziwienia się i zachwycania światem z okazji Naszego Święta!